ΕΚΛΟΓΕΣ 2014

Ο κόσμος δεν «τσιμπάει» πλέον όπως στις εκλογές του 2012

Φαίνεται ότι ο κόσμος εμφανίζεται πιο ώριμος σε σχέση με τις εκλογές του 2012 και δεν «τσιμπάει» τόσο εύκολα σε περιθωριακές και λαϊκίστικες φωνές που του έλεγαν διάφορα και τον έπεισαν πριν δύο χρόνια να τους ψηφίσει.

Δεν ξέρουμε αν θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις δημοσκοπήσεις, άλλωστε, το ποσοστό των αναποφάσιστων και η λεγόμενη «χαλαρή» ψήφος μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Και για να καταλάβετε πόσο άσχετες είναι οι δημοσκοπήσεις σας λέμε ένα παράδειγμα και βγάλτε συμπέρασμα: Πώς μετράνε το κλείσιμο του τηλεφώνου; Το «’αει γ......» δηλαδή; Στον ΣΥΡΙΖΑ αναγάγουν όλα τα κλεισίματα σε δικές τους ψήφους. ‘Άλλοι τα μοιράζουν.

Έτσι κι αλλιώς το καλύτερο γκάλοπ είναι μέσα στην κοινωνία, δηλαδή όταν ο καθένας από εμάς συζητά με τον συγγενή, το φίλο, τον γείτονα και τον συνάδελφο.
Αν λοιπόν πιστέψουμε αυτές τις πραγματικές σφυγμομετρήσεις τότε θα δούμε πολλά και διαφορετικά θέματα που θα απασχολήσουν τις επόμενες ημέρες.
Το βασικό σενάριο που προκρίνεται στην τελική ευθεία προς τις εκλογές είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη στροφή του ελληνικού λαού. Φαίνεται ότι ο κόσμος εμφανίζεται πιο ώριμος σε σχέση με τις εκλογές του 2012 και δεν «τσιμπάει» τόσο εύκολα σε περιθωριακές και λαϊκίστικες φωνές που του έλεγαν διάφορα και τον έπεισαν πριν δύο χρόνια να τους ψηφίσει.
Αυτό που θεωρείται πιθανό και αναλύεται ήδη από τα κομματικά επιτελεία είναι ότι στις εκλογές θα υπάρξει ενδεχομένως ενίσχυση του δικομματισμού και ταυτόχρονα μεγάλη αποχή. Σε καμιά περίπτωση δεν θα δούμε μεγάλα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων, δηλαδή της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν θα δούμε μάλλον ούτε την πολυδιάσπαση όπου πέντε – έξι κόμματα έπαιρναν ποσοστά ικανά να τους καταστήσουν ρυθμιστές των εξελίξεων.
Δηλαδή ο κόσμος που είχε ψηφίσει το 2012 τη ΔΗΜΑΡ, τον Ανεξάρτητους Έλληνες, τη Χρυσή Αυγή, τους Οικολόγους που οριακά δεν μπήκαν στη Βουλή και μερικούς άλλους αυτόκλητους σωτήρες που πήραν ποσοστά κοντά στο 2%, τώρα δεν προτίθεται να χαραμίσει την ψήφο του σ’ αυτούς. Είτε δηλαδή θα πάει να ψηφίσει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ ή Ποτάμι είτε δεν θα πάει καθόλου να ψηφίσει και η αποχή θα ξεπεράσει το 50%.
Για το ΚΚΕ δεν μπορούμε να πούμε πολλά διότι πρόκειται για ένα «μπετοναρισμένο» κόμμα που πάει πότε μια μονάδα πάνω πότε μια μονάδα κάτω. Όσο για το ΠΑΣΟΚ και στην συγκεκριμένη συγκυρία την «Ελιά», ευλογητός ο Θεός...
Όμως, για τα υπόλοιπα κόμματα και τους αρχηγούς που έγιναν… κομματάρχες μέσα σε μια νύχτα αυτό που φαίνεται είναι ότι οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν την αρχή του τέλους τους.
Ο κόσμος δοκίμασε τη ΔΗΜΑΡ, τα πισωγυρίσματα του κυρ Φώτη, τους εκβιασμούς και τα διλήμματα και δείχνει να τον αποδοκιμάζει. Το εγχείρημα της ευρωπαϊκής αριστεράς δυστυχώς απέτυχε με ευθύνη και του Κουβέλη.
Δοκίμασε και τον Πάνο Καμμένο ο οποίος στηριζόμενος σε θεωρίες συνωμοσίας, ψεκασμούς, άκρατο λαϊκισμό και πολλές κραυγές κατάφερε να πάρει ένα σημαντικό ποσοστό από το χώρο της δεξιάς. Όμως, όλη αυτή η πολιτική καφρίλα, η αρρωστημένη λογική με την οποία αντιμετωπίζουν τη χώρα, τα σόου του Καμμένου, της Ραχήλ και του Χαϊκάλη τα βαρέθηκε ο κόσμος που δεν αντέχει άλλο τους λαϊκιστές που δεν ξέρουν τι λένε. Έτσι λοιπόν στις ευρωεκλογές οι ΑΝΕΛ θα καταποντιστούν και τότε οι εξελίξεις εντός του κόμματος που είχε καμιά 20αριά βουλευτές πριν λίγους μήνες, θα είναι ραγδαίες. Άλλωστε, πολλοί περιμένουν στη γωνία τον Καμμένο και ετοιμάζονται να την… κάνουν από το κόμμα.
Όσο για τη Χρυσή Αυγή, και παρά τα όσα λένε από εδώ κι από εκεί, οι αποκαλύψεις για τη δράση της, τον χαρακτήρα των στελεχών της και την εγκληματική δραστηριότητά τους, έχουν κάνει τον κόσμο να τους σιχαθεί. Μπορεί να κινηθούν στα ποσοστά του 2012 αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα δούμε διψήφια ποσοστά. Κι αυτούς ο κόσμος τους δοκίμασε αλλά πλέον τους έμαθε, είδε τι κρύβεται πίσω από το προσωπείο του «εθνικιστή» και του «πατριώτη». Και θα είναι η αρχή του τέλους τους.
Αν δεν υπήρχε η εμφάνιση του Ποταμιού θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ξεκάθαρα για μια μάχη μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων. Ωστόσο, η παρουσία του Σταύρου Θεοδωράκη αλλάζει τα δεδομένα, τουλάχιστον σε ότι αφορά το που θα κινηθούν τα ποσοστά που θα χάσει το ΠΑΣΟΚ. Το «γενόσημο» της πολιτικής που εμφανίστηκε πριν δύο μήνες, παρ’ ότι δεν έχει θέσεις ή κλέβει των άλλων, στηρίζεται στην εικόνα του αρχηγού του αλλά κυρίως στη δίψα του κόσμου για κάτι καινούργιο. Κι επειδή ο δημοσιογράφος είναι προβεβλημένο πρόσωπο, ξέρει να παίζει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι, «πουλάει» λύσεις και ιδέες με την οκά, είναι λογικό να προσελκύει κόσμο και να παίρνει ένα ικανοποιητικό ποσοστό. Ο κ. Θεοδωράκης κάνει ότι έκαναν όλοι οι υπόλοιποι το 2012, κι αυτό επιβεβαιώνει την αποτυχία τους. Δηλαδή εμφανίζεται ως κάτι νέο, εναλλακτικό που πρέπει ο κόσμος να το ψηφίσει για να μην… ψηφίσει τα μεγάλα κόμματα. Λογικά θα ξεφουσκώσει κι αυτό το εγχείρημα στην πορεία, όταν δηλαδή ο ψηφοφόρος θα καταλάβει ότι για να πάει μπροστά μια χώρα χρειάζεται σταθερές λύσεις και κυρίως σοβαρές προτάσεις.
Οι επικείμενες ευρωεκλογές είναι κομβικές για ένα βασικό λόγο. Ίσως να είναι η τελευταία αναμέτρηση που θα δούμε τους τελευταίους σπασμούς του λαϊκισμού ο οποίος γιγαντώθηκε μέσα στην κρίση και δημιούργησε τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά κόμματα» της ανευθυνότητας και της ασόβαρης αντιμετώπισης των πολύ σοβαρών προβλημάτων που έχει η χώρα.
Η λύση είναι να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ευθύνης που θα μπορέσουν να συνεργαστούν πάνω απ’ όλα για την πατρίδα. Αυτή είναι άλλωστε η πρόκληση της πραγματικής «νέας Ελλάδας» κι όχι της «μαϊμού» του ΣΥΡΙΖΑ.