Η Ν. Δ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Τακτική και στρατηγική της ΝΔ στον δρόμο προς την αυτοδυναμία

Ανεβάσαμε χθες ένα κομμάτι – συνολική εκτίμηση των τελευταίων δημοσκοπήσεων για να προετοιμάσουμε μια γενικότερη συζήτηση για τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές και την τακτική που πρέπει να ακολουθήσει η ΝΔ στο δρόμο προς την αυτοδυναμία (Κέρδισε ή έχασε ο Σαμαράς από την κυβέρνηση Παπαδήμου;)

Η ΝΔ καλείται να αποκτήσει ποσοστά θερμοκρασίας πυρετού. Τουτέστιν να προσθέσει ένα 6% – 7%  στο σημερινό περίπου 30% που φαίνεται πως έχει διασφαλίσει. Το ερώτημα είναι από πού θα το βρει, αλλά και πως θα το βρει.

Με τον τρόπο που πηγαίνουν σήμερα τα πράγματα (πλήρης απαξίωση ΠΑΣΟΚ και συνακόλουθη συνολική απαξίωση του πολιτικού σκηνικού) θα χρειαστούν περίπου τέσσερις  μήνες για να αποκτήσει η ΝΔ ποσοστά αυτοδυναμίας αν συνεχιστεί η ίδια πορεία με τα ίδια χαρακτηριστικά και τα ίδια αποτελέσματα. Πράγμα το οποίο, όμως, δεν εγγυάται κανείς, δεδομένου ότι οι αντίπαλοί της δεν θα κάτσουν να περιμένουν άπραγοι να αποκτήσει η ΝΔ αυτοδυναμία

Σε κάθε περίπτωση, οι τρεις τελευταίες δημοσκοπήσεις (Public Issue, VPRC, Metron Analysis) έδειξαν μία ρότα.

Ένα το κρατούμενο: Οι εκλογές είναι απαιτούμενο για την διακυβέρνηση της χώρας από μια ισχυρή κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και τις ζητάμε. Το 52% (Public Issue) του κόσμου λέει ότι χρειάζονται.

Από εκεί και πέρα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν και άλλα πράγματα που η ΝΔ πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψιν της:

 Πρώτον: Η αντίθεση του λαού στο μνημόνιο (που, υπενθυμίζουμε, δεν ψήφισε η ΝΔ) παραμένει ως ένα από τα κυρίαρχα δεδομένα της πολιτικής συγκυρίας, σε ποσοστά 60% έως και πάνω από 70%.

Δεύτερον: Με την γενικότερη απαξίωση των κομμάτων υπάρχει πλέον χώρος για την δημιουργία ενός εκσυγχρονιστικού – μνημονιακού κόμματος  που θα κάνει αφενός πιο πολύπλοκο το πολιτικό σκηνικό, αφετέρου όμως θα αποδυναμώσει έτι περαιτέρω το ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της VPRC αυτό το κόμμα έχει αποδοχή 15% – 20% και όπως όλοι γνωρίζουμε καταβάλλεται συντονισμένη προσπάθεια από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ να συμπεριλάβει την νεοφιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ, το «εκσυγχρονιστικό-νεοφιλελεύθερο» ΠΑΣΟΚ, την Ντόρα και ένα μέρος της ΔΗΑΡΙ του Κουβέλη.

Τι συμπεράσματα βγαίνουν από τις προηγούμενες κυρίαρχες, κατά την γνώμη μας, εκτιμήσεις;

Πρώτον, η αντιμνημονιακή πολιτική  «ακουμπά» στην ευρεία κοινωνική πλειοψηφία.

Δεύτερον, κάθε προσπάθεια να αλλάξει η προεκλογική ατζέντα από την κυρίαρχη αντίθεση μνημόνιο – «αντιμνημόνιο» φαίνεται λάθος. Φαντάζεστε να υπάρξει ένα εκλογικό αποτέλεσμα με το οποίο δεν θα καταδικάζονται σε εθνικές εκλογές το μνημόνιο και τα κόμματα που το ψήφισαν;

 Η στάση απέναντι στο μνημόνιο θα είναι λοιπόν το κυρίαρχο θέμα στις εκλογές που έρχονται. Το γεγονός ότι η πολιτική της ΝΔ θα πρέπει να χαραχθεί με δεδομένα τα αποτελέσματα που δημιούργησε η εφαρμογή του μνημονίου είναι επίσης σωστό, αλλά είναι άλλης τάξης ζήτημα.

Με άλλα λόγια, ο Σαμαράς καλά κάνει και επανεξετάζει την πολιτική του με βάση τα καταστροφικά δεδομένα στα οποία οδήγησε την χώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Είναι αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να κάνει τακτικούς ελιγμούς (όπως η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου) προκειμένου να βοηθήσει την χώρα από το αδιέξοδο, αλλά και να μην χρεωθεί αυτός την καταστροφή (το αντίθετο θα ήταν πολιτική αυτοκτονία).

Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να αφήσει το σχοινί επάνω στο οποίο κρέμεται η δυναμική που απέκτησε στον λαό, την αντιμνημονιακή δηλαδή πολιτική.

Παράλληλα η πολιτική εμπειρία έχει δείξει ότι η ΝΔ πρέπει να εμπνεύσει τους πολίτες, να δώσει την προσδοκία, την ελπίδα, την προοπτική. Να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Και σε αυτό μπορεί να την διευκολύνει η συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Πως; Δείχνοντας από τώρα η ΝΔ πως θα κυβερνήσει με την στάση που θα κρατήσει στις αποφάσεις που καλείται να λάβει η σημερινή κυβέρνηση.

Σήμερα βρισκόμαστε στον «πάτο» της κρίσης. Στην Metron Analysis ο βαθμός ικανοποίησης από τη ζωή (life satisfaction index) περιορίστηκε ακόμη περισσότερο, στο 30% από το 33%, ενώ όσοι δηλώνουν πολύ ή αρκετά δυσαρεστημένοι από τη ζωή τους, από το 38% του Ιουλίου έφτασαν στο 43%. Το 89% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση είναι χειρότερη από πέρυσι και το ποσοστό όσων θεωρούν ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν προς τη «λάθος κατεύθυνση» βρίσκεται στο 84%.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι το χωράφι της αισιοδοξίας και της ελπίδας είναι ακαλλιέργητο. Όποιος το οργώσει, κερδίζει.

Μπορεί να το «οργώσει» η κυβέρνηση Παπαδήμου; Είναι εν δυνάμει αντίπαλος της ΝΔ η κυβέρνηση Παπαδήμου; Έχουμε ξαναγράψει ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν είχε την αποδοχή που είχαν οι άλλες κυβερνήσεις όταν ξεκινούσε η θητεία τους, όπως έχει επισημάνει και άλλη φορά «η νέα κυβέρνηση είναι χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση».

Η VPRC εκτιμά ότι αποδοχή της κυβέρνησης Παπαδήμου σε πολιτικές και πρόσωπα, είναι πολύ χαμηλότερη από την «αποδοχή Παπαδήμου» και επομένως τις επόμενες εβδομάδες θα επιστρέψει η πολιτική δυσαρέσκεια. Άλλωστε το 81% είναι ήδη δυσαρεστημένοι από την λειτουργία της (Public Issue). Αν μάλιστα συμβεί ένα απευκταίο «πιστωτικό γεγονός» η απαξίωση θα είναι ραγδαία.

Συμπέρασμα: η κυβέρνηση Παπαδήμου δύσκολα θα τα καταφέρει, ευκολότερα θα αποτύχει.

Προϋπόθεση: η ΝΔ να αποκτήσει συμμαχίες ή την κοινωνική ανοχή ακόμη και από αυτούς που δεν θα την ψηφίσουν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δείξει πολιτική ωριμότητα. Είναι ήδη το κόμμα με την καλύτερη πολιτική στάση, αλλά τα ποσοστά είναι χαμηλά (13,2%). Η συναίνεση στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου έγινε αποδεκτή από την κοινωνία («Κέρδισε ή έχασε ο Σαμαράς από την κυβέρνηση Παπαδήμου;»

Στο θέμα της ανοχής (της αποδοχής δηλαδή ακόμα και από ψηφοφόρους που παραδοσιακά δεν ψηφίζουν ένα κόμμα) παίζει ρόλο πάντα ο αρχηγός. Ο Σαμαράς πρέπει να αναδειχθεί ως εθνικός ηγέτης. Αυτό δεν είναι θέμα δημοφιλίας, αλλά κύρους, αξιοπιστίας και προσωπικής εγγύησης. Στην παρούσα συγκυρία έχει το πλεονέκτημα ότι σε σύγκριση με τους υφιστάμενους αρχηγούς ή δελφίνους του ΠΑΣΟΚ είναι ο μόνος που μπορεί να εκφράσει την μεγάλη αστική παράταξη με όρους πολιτικής κυριαρχίας (μόνο ο Λοβέρδος εμφανίζεται κάπως σ’ αυτό τον τομέα).

Καταλήγοντας, η συνταγή της εκλογικής επιτυχίας και της αυτοδυναμίας για τη ΝΔ είναι κατά την γνώμη μας η εξής: αντιμνημονιακός λόγος, ελπίδα και αισιοδοξία στον λαό, διεύρυνση της λαϊκής αποδοχής και σωστή τακτική συμμαχιών.