Τι πρέπει να προσέξει ο Σαμαράς στην Θεσσαλονίκη

Την επόμενη Τετάρτη (2-5-2012) ο Σαμαράς ανηφορίζει προς Βορρά, για να μιλήσει στη Θεσσαλονίκη.

Στην έδρα του Βενιζέλου (και του Άκη).

Προβλέπεται πολύς κόσμος, τουλάχιστον για τα σημερινά δεδομένα.

Οι Θεσσαλονικείς, όπως και όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες είναι αγανακτισμένοι, και παράλληλα χορτασμένοι ως τον λαιμό από υποσχέσεις και από «θα».

Η αγάπη του Σαμαρά για την Θεσσαλονίκη, και την Μακεδονία είναι γνωστή, ανιδιοτελής, και μάλιστα κάποτε του κόστισε πολύ ακριβά.

Συνεπώς, ο τελευταίος που θα μπορούσε να τον συμβουλέψει επ αυτού, είμαι εγώ.

Ξεπερνώντας όμως τους εθνικούς συναισθηματισμούς, τις «αδικίες», τις μεμψιμοιρίες, και γενικά όλα τα μίζερα παράπονα που κατά καιρούς πλημμυρίζουν τους Θεσσαλονικείς σε σχέση με το «αθηνοκεντρικό» κράτος, καλά θα ήταν ο πρόεδρος της ΝΔ, και αυριανός πρωθυπουργός να εστιάσει το ενδιαφέρον του σε δυο βασικούς τομείς, πάνω στους οποίους θα παιχτεί το μέλλον της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας, και κατ επέκταση της Ελλάδας.

Η γεωγραφική και η γεωπολιτική θέση της Θεσσαλονίκης είναι εξαιρετικά κρίσιμες, και μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, και γενικά της οικονομικής εξέλιξης, η πόλη διαθέτει δυο καίριους μοχλούς ανάπτυξης, που για διάφορους λόγους ο καθένας μαραζώνουν, μέσα σε μια γενική ανυποληψία.

Μιλάω για το λιμάνι, και το αεροδρόμιο της πόλης.

Ειδικά το λιμάνι, θα πρέπει να καταστεί το επίκεντρο της οποιασδήποτε μελλοντικής ανάπτυξης της περιοχής, ως βασική πύλη εισόδου εμπορευμάτων κλπ που έχουν προορισμό την βαλκανική, και αυτό που λέγεται μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης.

Δεν είναι καιρός ούτε για πειραματισμούς, ούτε όμως για ατολμίες.

Το λιμάνι θα πρέπει να αναπτυχθεί πάση θυσία, και με όποια μέθοδο κριθεί απαραίτητη.

Όσον αφορά στο αεροδρόμιο, εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Όντας απλά μια ακόμη διεύθυνση, ή ένα απλό παράρτημα της ΥΠΑ (και του υπουργείου Μεταφορών), που εδρεύει στην Αθήνα, υπάγεται και αυτό σε ένα αρτηριοσκληρωτικό καθεστώς, όπως μια οποιαδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία, με αποτέλεσμα όχι μόνο την κατάπνιξη οποιασδήποτε αναπτυξιακής του προοπτικής, αλλά ακόμη και την ανάγκη δεκάδων εγκρίσεων και υπογραφών, για να προμηθευτεί … χαρτί τουαλέτας.

Αυτονόητο είναι, ότι στον 21^ο αιώνα, και στην εποχή της άμεσης επικοινωνίας, η εξάρτηση ενός «διεθνούς» κατά τα άλλα αερολιμένα από μια γραφειοκρατική διαδικασία γεμάτη από τις όποιες αγκυλώσεις, κακό κάνει και όχι καλό.

Αν πέρα από όλα όσα απασχολούν την καθημερινότητα των βορειοελλαδιτών, και είναι πάρα πολλά, μπορέσει η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, να προσφέρει μια ρηξικέλευθη προοπτική ανάπτυξης στους δυο αυτούς πυλώνες της οικονομίας, το μέλλον της Θεσσαλονίκης θα γίνει πιο λαμπρό.

Αν όχι, τότε θα έχουν δίκιο όλοι αυτοί που μεμψιμοιρούν, και για μια ακόμη φορά θα επικρατήσουν τα «θα» , και το «τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου».

Στο χέρι του Σαμαρά είναι να κάνει την υπέρβαση.

Όσο κι αν αυτή δεν αρέσει σε κάποιους βολεμένους, και σε κάποιους που τοκίζοντας στην απαξίωση των δυο αυτών οικονομικών πυλώνων, κερδίζουν οι ίδιοι.