ΠΑΓΟΣ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Αδιάλλακτοι οι δανειστές

Σιγήν ιχθύος τηρούν τα κυβερνητικά στελέχη σχετικά με το αποτέλεσμα των συζητήσεων στις Βρυξέλλες για το ελληνικό πρόβλημα. Αν και είναι νωρίς να πει κανείς τι συμβαίνει ή τι πρόκειται να συμβεί, καθώς οι συζητήσεις μόλις ξεκίνησαν, ένα πρώτο κλίμα έχουμε από τη Σύνοδο Κορυφής.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή για την Ελλάδα. Οι εταίροι μας, και κυρίως οι Γερμανοί εμφανίζονται αδιάλλακτοι και κυρίως εκνευρισμένοι γιατί… τόλμησε η Ελλάδα να αρθρώσει κουβέντες τύπου «μη μέτρα», «φτάνει ως εδώ» και «κάντε κάτι για το χρέος».

Προφανώς είναι εκφράσεις που δεν πρέπει να λένε οι «κακόμοιροι» πολίτες των μπανανιών που οι πλούσιες χώρες θέλουν να διαφεντεύουν δια παντός.

Ο κ. Σαμαράς πήγε στις Βρυξέλλες, μίλησε με την κ. Μέρκελ και της εξήγησε ότι η επιμονή σε νέα μέτρα θα διαλύσει τη χώρα και φυσικά την κυβέρνηση. Οι δανειστές φέρονται έτοιμοι να οδηγήσουν την Ελλάδα στο χάος γι’ αυτό και η πρώτη εικόνα από τις διαπραγματεύσεις δεν είναι καθόλου καλή. Αξιωματούχοι της Κομισιόν φέρεται να  ζήτησαν από την ελληνική αντιπροσωπεία να μην επιμένουν στο μπαϊράκι που σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα. Το είχαν διαμηνύσει εδώ και μία εβδομάδα στον υπουργό Οικονομικών, και δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωσή του στα «Νέα» περί οριζόντιων μέτρων και μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Το υπουργείο Οικονομικών θέλησε να παίξει το χαρτί της ομαλής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, χωρίς δηλαδή να επέλθει η ρήξη προτού αυτοί πατήσουν το πόδι τους στην Αθήνα. Όμως, το γεγονός ότι η κυρία Μέρκελ και οι φίλοι της προετοίμασαν την κυβέρνηση για πολύ δύσκολες καταστάσεις, δείχνει ότι όλα κρέμονται σε μια κλωστή. Μία από τις δύο πλευρές μπορεί εύκολα να την σπάσει και τότε κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξουμε.

Τα σενάρια για το τι πρόκειται να γίνει και πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα είναι πολλά. Αν οι δανειστές επιμείνουν σε μέτρα τύπου «περικοπές μισθών και συντάξεων» ή ξαφνικός θάνατος για την αμυντική βιομηχανία τότε πολύ δύσκολα θα υπάρξει διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση έχει θέσει κάποιες κόκκινες γραμμές τις οποίες αν τις αφήσει να ξεθωριάσουν τότε απλά θα έχει υπογράψει τη θανατική της καταδίκη.

Και βεβαίως δεν πρέπει να πάει σε λογικές του τύπου «ή κλείνουμε τις ΕΑΣ και  ΕΛΒΟ ή κόβουμε τους μισθούς». Και τα δύο είναι κάκιστα σενάρια.

Δεν ξέρουμε αν η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στη ρητορική που ανέπτυξε τελευταία περί αντίστασης στην τρόικα. Όμως, αν θέλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, η αντίδραση στις τρελές απαιτήσεις των ξένων προέρχεται από την ελληνική κοινωνία, όχι από τον κ. Σαμαρά ο οποίος απλά είναι εκφραστής της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου. Ο λαός δεν αντέχει άλλο, δεν μπορεί να δεχθεί άλλα μέτρα που θα τον τσακίσουν. Τελεία και παύλα. Οτιδήποτε άλλο θα σημαίνει ταπεινωτική ήττα.

Από την άλλη, όπως όλοι ξέρουμε στη διαπραγμάτευση και δίνεις και παίρνεις. Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε τι δίνουν αυτοί για να αποφασίσουμε τι θα δώσουμε κι εμείς. Πάντως, αν θα ήθελε η τρόικα να καταλάβει τι συμβαίνει στην Ελλάδα, ας διάβαζε την έρευνα της ΓΣΕΕ για τη δραματική αλλαγή στις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων. Όπως αναφέρει:

• Σύμφωνα με τον ευρέως χρησιμοποιούμενο δείκτη σχετικής φτώχειας (που αναφέρεται στο ποσοστό του πληθυσμού με ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του αντίστοιχου διάμεσου εισοδήματος των κατοίκων της χώρας), η σχετική φτώχεια αυξήθηκε από 19,7% το 2008 σε 23,1% το 2011. Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η αύξηση που εμφανίζει το ποσοστό φτώχειας το 2011 σε σχέση με το 2010. Να σημειωθεί ότι η αύξηση αυτή στη σχετική φτώχεια παρατηρήθηκε παρά τη σημαντική μείωση του ορίου φτώχειας για ένα μονομελές νοικοκυριό από 549 ευρώ το 2010 σε μόλις 476 ευρώ το 2011. Επίσης, με βάση τα στοιχεία της έρευνας για το 2012, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανήλθε σε 34,6% σε σχέση με 31% που ήταν την προηγούμενη χρονιά.
• Αποκαλυπτικές για την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης είναι οι εκτιμήσεις που αφορούν τον δείκτη φτώχειας που κατασκευάζεται διατηρώντας διαχρονικά σταθερό το όριο φτώχειας σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης (με βάση τα εισοδήματα του 2007). Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο δείκτη η φτώχεια αυξήθηκε από 20,1% το 2008 σε 35,8% το 2011. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η φτώχεια αυξήθηκε κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες σε έναν μόλις χρόνο, από το 2010 στο 2011.
• Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για το χάσμα (ή βάθος) φτώχειας, το οποίο αποτυπώνει το πόσο απέχουν οι φτωχοί από το κατώφλι φτώχειας, 1 στους 2 φτωχούς είχαν το 2011 διαθέσιμο μηναίο ισοδύναμο εισόδημα μικρότερο από 334 ευρώ.
• Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, από το 2010 στο 2011, το διαθέσιμο μηνιαίο ισοδύναμο εισόδημα των ατόμων που βρίσκονται στο μέσο της εισοδηματικής κατανομής έπεσε από 915 ευρώ σε 793 ευρώ. Αυτή η μείωση αποκαλύπτει τη σημαντική συρρίκνωση στα εισοδήματα των μεσαίων στρωμάτων στη χώρα.
• Το ποσοστό σχετικής φτώχειας των εργαζομένων αυξήθηκε από 11,9% το 2010 σε 15,1% το 2011. Αυτό φανερώνει τη δυσμενή επίδραση που είχαν στα εισοδήματα των εργαζομένων τα μέτρα λιτότητας και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
• Ο δείκτης υλικής αποστέρησης, δηλαδή το ποσοστό των νοικοκυριών που αδυνατούν να καλύψουν τουλάχιστον 3 από 9 βασικές ανάγκες, ανήλθε σε 33,7% το 2012 σε σχέση με 21,8% το 2008.

Ο δείκτης ανισότητας Gini αυξήθηκε από 0,335 το 2010 σε 0,343 το 2011. Αύξηση παρουσίασε την ίδια περίοδο και ο δείκτης που αποτυπώνει τη σχέση του εισοδήματος του 20% πλουσιότερου πληθυσμού με το 20% του φτωχότερου.