ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Αλέξανδρος Παπαδημητρίου: "Λονδίνο και... τέλος!"

Είναι αθλητής από το 1987. Συμπληρώνει αισίως 24 χρόνια φέτος μέσα στους στίβους, όμως δεν το λέει η καρδιά του να σταματήσει ακόμα. Οχι, τουλάχιστον, μέχρι να διεκδικήσει τη συμμετοχή του σε μία ακόμα Ολυμπιάδα. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Παπαδημητρίου (Ρ: Νικήτη Χαλκιδικής), τον κορυφαίο έλληνα σφυροβόλο, ο οποίος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε το Σάββατο (30/7) στο ΟΑΚΑ κατέκτησε την πρώτη θέση για 14η (!) φορά στην καριέρα του (βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής λίστας μαζί με τον Περικλή Ιακωβάκη) και μιλώντας στο Sport.gr αποκάλυψε το κίνητρό του.
Οι Αγώνες του Λονδίνου, μάλιστα, θα αποτελέσουν το τέλος της σπουδαίας καριέρας του είτε πάρει την πρόκριση είτε όχι. "Ετσι κι αλλιώς, μετά το Λονδίνο θα σταματήσω. Θα έχω φθάσει τα 39 του χρόνου. Ε, φθάνει πια. Εχει έρθει ο καιρός να ασχοληθώ και με την οικογένειά μου (γέλια)", τόνισε χαριτολογώντας."Η συμμετοχή στους Αγώνες του Λονδίνου. Η ευκαιρία να βρίσκομαι σε μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση. Αυτό είναι το κίνητρο. Η ηλικία δεν παίζει κάποιο ρόλο", μας είπε ο 38χρονος αθλητής της ΑΕΚ, ο οποίος με το 74,01μ. που έκανε στο ΟΑΚΑ έπιασε το χαμηλό όριο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νταεγού, όχι όμως και το όριο που είχε θέσει ο ΣΕΓΑΣ (76,50μ.) με αποτέλεσμα να μην βρεθεί στη Ν. Κορέα.

Οπως είναι λογικό, ο Αλέξανδρος Παπαδημητρίου είναι από τους πιο έμπειρους αθλητές της ελληνικής ομάδας. Εχει ζήσει τις "καλές ημέρες του ελληνικού στίβου", όπως τις αποκάλεσε και τώρα ζει και τις... άσχημες.

"Δεν υπάρχουν βάσεις. Δεν υπάρχει υποδομή αυτή τη στιγμή. Το βλέπω στο άθλημά μου. Ελάτε μια μέρα στα στάδια που γυμναζόμαστε και θα το δείτε κι εσείς. Δεν υπάρχουν μικρά παιδιά".

Είναι χαρακτηριστικό ότι από την περιφέρεια της Αθήνας, στη σφυροβολία δήλωσαν συμμετοχή δύο άνδρες και μόλις μία γυναίκα στο Πανελλήνιο.

"Δεν γίνονται επενδύσεις. Υπάρχουν 2-3 προπονητές, που κατά κύριο λόγο είναι στην επαρχία και δουλεύουν σε κακές συνθήκες. Το κράτος, προφανώς, δεν θέλει να επενδύσει πια στον αθλητισμό. Αυτό φαίνεται".

Στην... μετά-2004 εποχή, που βιώνει ο ελληνικός αθλητισμός, ήρθαν τα πάνω-κάτω. Από τον... οργασμό προνομίων και σπαταλήματος χρήματος, φθάσαμε μέσα σε επτά χρόνια στο ακριβώς αντίθετο, με τους αθλητές που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά, να πρέπει να κάνουν τεράστιες θυσίες.

"Ως ένα βαθμό ήταν φυσιολογικό και σωστό να κοπούν κάποια προνόμια. Το 2004 είχαμε πάνω από 100 Ολυμπιονίκες. Ομως μαζί με τα ξερά, κάηκαν και τα χλωρά. Μας λένε από την Πολιτεία ότι θέλουν μαζικό αθλητισμό, όμως μαζικός αθλητισμός χωρίς πρότυπα δεν γίνεται. Τρανό παράδειγμα ήταν το 1987 με το μπάσκετ, όταν μετά το Ευρωπαϊκό, όλα τα παιδάκια παίζανε μπάσκετ. Τώρα, όμως, δεν υπάρχουν παιδάκια στους στίβους.

"Αν είναι, ας μας πουν ότι δεν τους ενδιαφέρει πια, να κανονίσουμε κι εμείς την πορεία μας. Και εντάξει, εγώ πρόλαβα κι έζησα τις καλές ημέρες. Τώρα, όμως, δεν υπάρχουν κίνητρα, δεν υπάρχει καμία βοήθεια για τα νέα παιδιά", τόνισε, ολοκληρώνοντας τη συνομιλία μας.