ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΓΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ...

“Όχι” στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικα

To εθνικό συμφέρον καλείται να προασπιστεί η κυβέρνηση ενόψει της έλευσης των τροϊκανών στην Αθήνα και ο Πρωθυπουργός οφείλει να πράξει αυτό που υπαγορεύει το καλό της χώρας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι υπεραμύνεται μιας διαφορετικής πολιτικής και θέτει όρια στη σκληρή μνημονιακή συνταγή που ισοπεδώνει τη χώρα, φθάνει την κοινωνία στα όριά της και δοκιμάζει τις αντοχές και του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Τους τελευταίους μήνες επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, διεξάγεται μια συζήτηση με την τρόικα που πολλές φορές μοιάζει με τα μαρτύρια που υποβάλλει το προτεσταντικό σύστημα στους αμαρτωλούς, όπου κυριαρχεί το δόγμα: «ο αμαρτωλός πρέπει να τιμωρηθεί».

Από το «ουδείς αναμάρτητος» του Αντώνη Σαμαρά ενώπιον της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και η κατάσταση δεν βελτιώθηκε καθόλου.

Η χώρα κινείται στο λαβύρινθο του μνημονίου και δεν βρίσκει το μίτο για να εξέλθει, ενώ ούτε ο Μινώταυρος φαίνεται για να κονταροχτυπηθεί τουλάχιστον μαζί του.

Η κυβέρνηση στη νέα επίσκεψη των τροικανών πρέπει να μην υπαναχωρήσει στην περίπτωση που οι εκπρόσωποι των πιστωτών επιμείνουν στις παράλογες απαιτήσεις τους.

Βέβαια, έως σήμερα η ανυπακοή στην τρόικα δεν είχε ποτέ τεθεί ως αίτημα και προτροπή προς την κυβέρνηση παρά μόνο από κόμματα της αντιπολίτευσης και από αιρετικές φωνές.

Η καθημερινότητα αλλάζει πολλά και «τα πάντα ρει», όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος και άρα η κυβέρνηση και ειδικά ο Πρωθυπουργός, εάν θέλει να ενισχύσει το πολιτικό του κεφάλαιο, να αναλύσει τα επιχειρήματα υπέρ της αντίστασης που εδράζονται στο γεγονός ότι η τρόικα υποεκτίμησε τα έσοδα και την ύφεση και υπερέβαλε σε ό,τι αφορά τις δαπάνες του προϋπολογισμού.

Γι’ αυτό οφείλει σήμερα να αναγνωρίσει την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης και να προσφέρει άμεσα στην ελληνική οικονομία το οξυγόνο ρευστότητας που χρειάζεται χωρίς να ζητεί παράλογες και εκδικητικές περικοπές που θα ανατρέψουν τις εύθραυστες πολιτικές ισορροπίες και θα αποτελειώσουν τη βαριά τραυματισμένη κοινωνική συνοχή.

Επί της ουσίας η απαίτηση για τη χάραξη «κόκκινης γραμμής» απέναντι στην πολιτική της τρόικας και των δανειστών αποκτά ενισχυμένο κύρος και νομιμότητα όταν πλέον υποστηρίζεται και εκφράζεται δημοσίως από κορυφαίους παράγοντες της ελληνικής οικονομίας.

Η κυβέρνηση διαθέτει ισχυρότατα διαπραγματευτικά όπλα. Μένει να τα αξιοποιήσει.

Μάρκος Αυρήλιος