ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ (;;;) ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ...

Η μοναξιά του σήμερα και πώς αντιμετωπίζεται

Ο σημερινός τρόπος ζωής που μας έχουν επιβάλλει ή έχουμε αναγκαστεί να επιλέξουμε είναι μοναχικός. Φορτωμένος με αρνητικές ειδήσεις, υποχρεώσεις, τρέξιμο, άγχος, νεύρα, προβλήματα και εμπόδια και με καθόλου ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν υπάρχει  πραγματική επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους.
Αν ενδιαφερθούμε για τον άλλον θα το κάνουμε επιφανειακά, τυπικά, μηχανικά, σαν κάποιος να μας το επέβαλλε και αυτό.
Δεν το κάνουμε εσκεμμένα. Ίσως δεν έχουμε όρεξη, ίσως σκεφτόμαστε πως θα τους κουράσουμε, θα τους ενοχλήσουμε...
Το θέμα είναι πως συνηθίσαμε στην μοναξιά μας. Μάθαμε να ζούμε με αυτήν.
Οι περισσότεροι είμαστε τόσο βυθισμένοι στις προσωπικές μας σκέψεις, τα προβλήματα που ζητούν από εμάς κάποια βιαστική λύση, στα «κατηγορώ» που προσάπτουμε σε τρίτους ή και στον ίδιο μας τον εαυτό... που δεν αντιλαμβανόμαστε την καθαρή ουσία των πραγμάτων.
Έχουμε χαθεί στην μοναξιά μας, ίσως από επιλογή, ίσως ακούσια. Το νόημα είναι ότι όταν κάποια στιγμή στρέψουμε το βλέμμα μας στον άνθρωπο μας, ίσως διαπιστώσουμε με έκπληξη πως υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα μας.
Ας δούμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους.
Μας αρέσει όπως συνηθίσαμε να ζούμε; Έχουμε πάψει να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν έστω και σε προσωπικό επίπεδο; Αλήθεια έχουμε παραιτηθεί από τη ζωή μας;

Προσπαθήστε για τους ανθρώπους που θέλετε δίπλα σας.
Ζητήστε αυτό που έχετε ανάγκη από τον δικό σας άνθρωπο. Μοιραστείτε τις σκέψεις και τις δυσκολίες σας με τους φίλους σας, με τον σύντροφο σας. Ανακαλύψτε πως δεν είστε μόνοι σας.
Πολλοί γύρω σας νιώθουν παρόμοια με εσάς. Δείτε ότι μπορείτε να στηριχθείτε σε κάποιον άλλον.
Δώστε και δεχτείτε συμπαράσταση από τους κοντινούς σας ανθρώπους.
Εκφράστε τα συναισθήματα που έχετε για αυτούς. Προσπαθήστε από κοινού να δείτε από μία άλλη οπτική τις καταστάσεις , σκεφτείτε μαζί.  Επιτρέψτε στον εαυτό σας και τους στενούς σας ανθρώπους να διασκεδάσει, να χαλαρώσει, να γελάσει και να περάσει καλά, χωρίς να νιώθει ενοχές.
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να έχει μία ζωή με ουσία, μία γεμάτη ζωή που να στηρίζεται στις βαθιές ανθρώπινες σχέσεις.  Διότι οι σχέσεις είναι που μας χαρίζουν στιγμές και εμπειρίες γεμάτες συναισθήματα.
Και τέλος, τα συναισθήματα είναι που μας εφοδιάζουν με ενέργεια ώστε να προχωράμε, αντί να είμαστε ακινητοποιημένοι κοιτώντας σαν θεατές, αυτό που μας συμβαίνει! 
Μαρία Ροδίτη
Ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια