ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΚΥΟΦΟΡΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ;;; 

Οι επικοινωνιακές γκάφες της κυβέρνησης συνεχίζονται

Διαβάζουμε το πολιτικό ρεπορτάζ ενόψει τη σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών το απόγευμα, ότι ο πρωθυπουργός επιζητεί από τους Βενιζέλο και Κουβέλο την υπογραφή τους στο πακέτο μέτρων με στόχο να μην πάει στη Σύνοδο Κορυφής με άδεια χέρια.

Ουσιαστικά, λέει το ρεπορτάζ, ο Α. Σαμαράς ζητά πολιτική δέσμευση από τους αρχηγούς ότι θα ψηφιστούν τα μέτρα κι έτσι ο ίδιος να πάει στους ξένους ηγέτες με μια πολιτική συμφωνία.

Βεβαίως, μέσα στα μέτρα που πρέπει να συμφωνηθούν δεν περιλαμβάνονται μόνο τα σκληρά οικονομικά με περικοπές άνω του 9 δις ευρώ σε μισθούς και συντάξεις. Περιλαμβάνονται και τα εργασιακά αλλά και η απαίτηση της τρόικας για εδώ και τώρα απολύσεις για τα οποία μέτρα έχουν μπει κόκκινες γραμμές εδώ και πολύ καιρό.

Εν πάση περιπτώσει, το πολιτικό ρεπορτάζ ουσιαστικά περιγράφει έναν πρωθυπουργό που θέλει τα μέτρα και τους δύο άλλους που αντιστέκονται σθεναρά.

Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε για ακόμη μια φορά έχουμε ή μια μεγαλειώδη γκάφα του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης, ή μια συνεχιζόμενη αδυναμία του να αντεπεξέλθει στην προπαγάνδα των δύο άλλων κομμάτων.Είναι δυνατόν να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός και αρχηγός του πρώτου κόμματος να αποδέχεται τη διάλυση της κοινωνίας και να ικετεύει από τους άλλους να συμφωνήσουν;

Προφανώς έχει γίνει λάθος, διότι ακόμη κι αν ο κ. Σαμαράς ξέρει κάτι περισσότερο από εμάς σε ότι αφορά τις πιέσεις των δανειστών, δε μπορεί να αποδεχθεί τόσο σκληρό πακέτο. Ούτε μπορεί να εμφανίζεται ότι «σέρνεται» πίσω από τις ορέξεις των δύο άλλων αρχηγών που είναι «ευαίσθητοι» κοινωνικά και δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.

Έτσι, λοιπόν, πάμε στη σύσκεψη στη Βουλή (όχι στο Μαξίμου κι αυτό είναι συμβολικό) με μια λάθος εικόνα. Διότι στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση έπρεπε να εμφανίζεται σκληρή απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας. Εκτός κι αν όλα γίνονται για το θεαθήναι.

Δεν είναι καθόλου για το θεαθήναι, όμως, οι σίγουρες διαρροές στην ψήφιση των μέτρων. Κάποιοι που μετράνε τα κουκιά, μάλιστα, λένε ότι δοκιμάζεται η αντοχή της κυβέρνησης καθώς πάρα πολλοί βουλευτές έχουν πει «ως εδώ και μη παρέκει».

Εδώ έχουμε το δεύτερο επικοινωνιακό λάθος. Από το Σαββατοκύριακο ακούμε ότι θα ψηφιστούν τα μέτρα πρώτα και μετά πάμε σε ριζικό ανασχηματισμό. Χρησιμοποιείται δηλαδή ο ανασχηματισμός ως «μπαμπούλας» για τους μετέχοντες τώρα στην κυβέρνηση κι ως δέλεαρ για τους υπόλοιπους βουλευτές. Είναι σαν να σου λέει το αφεντικό: «Αποδέξου τα σκληρά μέτρα και αμέσως μετά θα ανταμειφθείς». Δε μπορεί, όμως, ο ανασχηματισμός να χρησιμοποιείται ως επιχείρηση «μαντρώματος». Οι βουλευτές δίνουν λόγο στον κόσμο και όταν κληθούν να ψηφίσουν μέτρα που δεν αντέχονται από κανέναν, δε θα έχουν στο νου τους αν θα γίνουν υπουργοί αλλά πώς θα γλιτώσουν τους…. Κορνέδες στην καλύτερη περίπτωση, το άγριο κράξιμο στη χειρότερη. Και φυσικά, την πολιτική αποδοκιμασία τους στις επόμενες εκλογές.

Είναι γκάφα λοιπόν να εγείρεται θέμα ανασχηματισμού τώρα που η κατάσταση είναι κρίσιμη.

Και το τρίτο θέμα. Λέγεται ότι οι απαιτήσεις της τρόικας κλιμακώθηκαν επειδή δεν υπάρχει σοβαρή κοινωνική αντίδραση. Σου λέει ο Τόμσεν, αφού δεν κάηκε η Αθήνα αυτό σημαίνει πως ότι κι αν τους ζητήσουμε θα κάνουν τις… κότες. Μια κυβέρνηση που υπερασπίζεται σθεναρά τα δίκαια του λαού πρέπει η ίδια να είναι μπροστά σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις. Αυτό είναι διαπραγμάτευση, αυτό είναι αντίσταση σε παραλογισμούς. Όμως, με το να γίνεται προσπάθεια να μην σκάσει η χύτρα της κοινωνίας που βράζει για τα καλά θα επιτευχθεί ακριβώς το αντίθετο. Κάποια στιγμή –ίσως και την Πέμπτη- ο κόσμος θα εκραγεί αλλά η κυβέρνηση θα έχει μείνει πολύ πίσω. Θα την ξεπεράσουν οι εξελίξεις.

Άραγε τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά οι επικοινωνιακοί φωστήρες;