ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ...

Πέντε ερωτήματα – φωτιά για το ναυάγιο της ΔΕΠΑ

Όπως όλοι γνωρίζουμε το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδες και στα καπιταλιστικά παιχνίδια που παίζονται δεν υπάρχουν ούτε άτυπες συμφωνίες, ούτε μπέσα αλλά και ούτε σταθερές συμμαχίες που να στηρίζονται σε πραγματικές φιλίες.

Τα πάντα είναι θέμα συσχετισμών, επιδιώξεων και οικονομικών συμφερόντων. Αυτό ακριβώς έγινε και με την υπόθεση της ΔΕΠΑ και τη ρωσική… υποχώρηση. Τη διπλή, μάλιστα υποχώρηση αφού πρέπει να συνυπολογιστεί και η μη κατάθεση προσφοράς για τη ΔΕΣΦΑ από την Sintez.

Είναι γεγονός ότι επικρατεί παγωμάρα μετά από αυτή την εξέλιξη, ωστόσο, η ζωή συνεχίζεται και η κυβέρνηση έχει μπροστά της πολλά και κρίσιμα στοιχήματα να κερδίσει. Όμως, δε μπορεί να μη θέσουμε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα μετά από αυτή την ιδιαιτέρως αρνητική εξέλιξη. Ερωτήματα και ταυτόχρονα απαντήσεις για το τι σημαίνει η απόφαση της Gasprom να μην συμμετάσχει στο διαγωνισμό ο οποίος εκ των πραγμάτων είναι άγονος.

Ερώτημα πρώτον: Γιατί οι Ρώσοι ήρθαν τρεις φορές στο Μαξίμου, ζήτησαν και πέτυχαν αλλαγή των όρων της σύμβασης, κατέθεσαν μια άτυπη προσφορά που ήταν μεγάλη και γενικώς επέδειξαν έντονο ενδιαφέρον για τη ΔΕΠΑ;

Απάντηση: Διότι πράγματι έβλεπαν και βλέπουν την Ελλάδα ως σημαντικό ενεργειακό κόμβο προς την Ευρώπη. Θα ήθελαν να βάλουν πόδι στην περιοχή, όμως, τις τελευταίες εβδομάδες επικράτησαν άλλες απόψεις που έχουν να κάνουν κυρίως με γεωπολιτικές ισορροπίες.

Ερώτημα δεύτερον: Γιατί δεν κατέθεσαν τελικά προσφορά; Ποιος ο λόγος της παραίτησής τους από τη διαδικασία και γιατί «άδειασαν» την Αθήνα και κυρίως το ΤΑΙΠΕΔ;

Απάντηση: Είναι ξεκάθαρο ότι δέχθηκαν ασφυκτικές πιέσεις από την Ευρώπη και δευτερευόντως από τις ΗΠΑ, να μη δημιουργήσουν μονοπώλιο στην περιοχή. Εκβιάστηκαν αφενός με το γεγονός ότι η Κομισιόν ήδη απειλούσε με έρευνα περί δεσπόζουσας θέσης, κάτι που θα δημιουργούσε σοβαρές εμπλοκές στη λειτουργία της ρωσικής εταιρείας. Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος ήταν ότι ο Β. Πούτιν δεν ήθελε επ’ ουδενί να προκαλέσει ρήγμα στις σχέσεις του με την Αγκ. Μέρκελ. Δεν θα έθετε σε κίνδυνο συμφωνίες και εμπορικές-επιχειρηματικές σχέσεις δισεκατομμυρίων για τη ΔΕΠΑ και την Ελλάδα. Ήταν πολλά τα λεφτά… για να πάει κόντρα ο Βλαντιμίρ στις απαιτήσεις της Ευρώπης.

Ερώτημα τρίτον: Τι θα γίνει με τις αποκρατικοποιήσεις;

Απάντηση: Αυτό θα πρέπει να το απαντήσει η… Κομισιόν που μπλόκαρε τη βασική αποκρατικοποίηση. Διότι δε μπορεί από τη μια να πιέζουν την κυβέρνηση να κάνει αποκρατικοποιήσεις και από την άλλη να μπλοκάρουν την εξαγορά της ΔΕΠΑ. Ας βρουν αυτοί λοιπόν πώς θα καλυφθεί το κενό του 1 δισ. ευρώ στα έσοδα. Επίσης, αν θέλουν και απαιτούν από την Ελλάδα να προχωρήσει το πρόγραμμά της ας πείσει η τρόικα δυτικές εταιρείες να έρθουν να αγοράσουν τη ΔΕΠΑ. Όποιος δώσει τα περισσότερα ας την πάρει, αρκεί να καλύψει την αξία της εταιρείας. Δεν είδαμε, όμως, καμιά δυτική εταιρεία να έρχεται. Ας μην έχουν λοιπόν απαιτήσεις από την Ελλάδα όταν οι ίδιοι βάζουν μπουρλότο στα θεμέλια του βασικού σημείου του προγράμματος που θεωρητικά βγάζει την Ελλάδα από την κρίση.

Ερώτημα τέταρτον: Τι θα κάνει τώρα η Ελλάδα;

Απάντηση: Το μόνο που έχει να κάνει είναι να προχωρήσει τις υπόλοιπες αποκρατικοποιήσεις αλλά και να ρίξει το βάρος της στην αζέρικη πλευρά που κατέθεσε προσφορά για τη ΔΕΣΦΑ και που στο τέλος του μήνα αποφασίζει για τον αγωγό ΤΑΡ. Αν επιλεγεί τελικά ο «ελληνικός» αγωγός για τη μεταφορά αερίου, μπορεί να αλλάξει ξανά το κλίμα καθώς η Ελλάδα θα μπει και πάλι στο επίκεντρο του ενεργειακού χάρτη ενώ θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Ερώτημα πέμπτον: Απέτυχε η κυβέρνηση και πρέπει να χρεωθεί την ήττα;

Απάντηση: Η απάντηση έχει δοθεί στον πρόλογο. Κανείς δε μπορεί να υποχρεώσει τους Ρώσους ή όποιους άλλους να γίνουν φίλοι και συνεταίροι μας. Όταν παίζονται τόσο μεγάλα παιχνίδια, όταν συγκρούονται δύο κόσμοι (όπως γράφαμε σε πρόσφατο άρθρο) τα βατράχια πληρώνουν τον πόλεμο. Η Αθήνα έκανε ότι ήταν δυνατόν για να φέρει επενδυτές στον συγκεκριμένο διαγωνισμό. Ουσιαστικά οι «φίλοι» Ευρωπαίοι είναι αυτοί που άδειασαν την ελληνική πλευρά.