Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης θα χωρίζουν πάντα το Φως από το σκοτάδι

Πριν από 559 η Πόλις εάλω από τις ορδές του Μωάμεθ για να μείνει στην ιστορία η ηρωική θυσία του Έλληνα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, με το μήνυμα ύψιστης ανδρείας: «Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν».

Η υπέρτατη πράξη ηρωισμού, η θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των γενναίων υπερασπιστών της Κωνσταντινουπόλεως έγραψε άλλη μία χρυσή σελίδα στον αέναο πόλεμο του Φωτός με το σκοτάδι.

Στην κρεατομηχανή της παγκοσμιοποίησης, το βασικό όπλο των ολετήρων της ανθρωπότητας είναι η επιβολή της λήθης. Η διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας, ο θάνατος του Ηρωισμού και η καλλιέργεια ψευδοπροτύπων που θα παράγουν υπηρέτες και όχι Ελεύθερους Ανθρώπους. Ο Ήρωας άλλωστε ήταν είναι και θα είναι ο εφιάλτης των εξουσιαστών η εξουσία των οποίων πηγάζει από την αδικία.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα ο Ηρωισμός ήταν σκοπός ζωής, ενώ ο Ήρωας αποθεωνόταν από το Έθνος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από τους Θεούς και Ημίθεους της Αρχαιότητας, στους Αγίους και τους Μάρτυρες της νεώτερης ιστορίας. Η Ελλάδα στάθηκε υπέρμαχος της Αλήθειας και του Πολιτισμού ακριβώς επειδή το συμφέρον του συνόλου υπερείχε του ατομικού συμφέροντος. Η Θυσία για το Έθνος (=γένος) ήταν μία μυστηριακή πράξη που ευθύνεται και για την ίδια την επιβίωση του Ελληνισμού εν μέσω σφαγών και διωγμών.

Άλλωστε όλα τα έθνη έχουν ως βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής τους την Ελληνική ιστορία ακριβώς επειδή διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο την μάχη για την αλήθεια ως αντίποδα των αργυρίων. Ειδικά τις ημέρες μας που τα αργύρια της προδοσίας ρέουν άφθονα για να υποδουλώσουν λαούς, οι Παλαιολόγοι του Ελληνισμού είναι ο μόνος φάρος που θα κάνει τον άνθρωπο να αποστρέψει το πρόσωπο από την κίβδηλη λάμψη του εφήμερου πλούτου και να παραδοθεί στην έκσταση των υπέρλαμπρων αξιών, αυτές που αποθεώθηκαν για άλλη μία φορά σε αυτά τα ιερά χώματα την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453. Την ημέρα που η βαρβαρότητα νόμιζε πως εξαφάνιζε την μήτρα της Αλήθειας και του πολιτισμού.

Αυτοί οι χαρακτηρισμοί μπορεί να λοιδορούνται και να χαρακτηρίζονται «αναχρονιστικοί» από τους διάφορους αναθεωρητές που θέλουν τους λαούς ως άμορφες μάζες κρύβοντας τις ατράνταχτες ιστορικές αλήθειες. Ναι, οι Έλληνες αγωνίστηκαν ενάντια σε μία κτηνώδη δύναμη που πρέσβευε το σκότος και την αδικία. Ενάντια σε βαρβαρικά στίφη που σήμερα γνωρίζουμε ότι έφεραν μόνο καταστροφή, τυραννία, μισανθρωπία. Και η απόδειξη για το ποιους αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, για το ποιους αντιμετωπίζει ιστορικά ο Ελληνισμός έρχεται από άκρως «προοδευτικά χείλη» που κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει:

«Ο πολιτισμός οφείλει να εξαφανίσει την Τουρκική φυλή προκειμένου να επιβιώσει!»

Όχι, δεν το λέει κάποιος «υπερεθνικιστής», κάποιος «φανατικός Ελληναράς» ή κάποιος «ρατσιστής». Το λέει ο άνθρωπος που έφερε την επανάσταση στην επιστημονική μελέτη της εξέλιξης των ειδών, του οποίου η θεωρία είναι σήμερα αναγνωρισμένη και διδάσκεται σε όλον τον πλανήτη εκτός από την Τουρκία: Ο Κάρολος Δαρβίνος! 

Μα και οι ίδιοι οι Τούρκοι ακόμα και σήμερα τον επιβεβαιώνουν μέσα στον ίδιο τους τον «εθνικό» ύμνο:

«Αναγνώρισε το εσωτερικό σου σθένος, φίλε μου! Και σκέψου πώς μπορεί να αφανιστεί αυτή η φλογερή πίστη από αυτό το ρημαγμένο και ξεδοντιασμένο τέρας που λέγεται “πολιτισμός”;»

Ξεδοντιασμένο τέρας λοιπόν ο Πολιτισμός! Και εδώ υπάρχουν ελληνόφωνοι που αθωώνουν τον σφαγέα Κεμάλ ανάγοντας τον ακόμα και σε «κοινωνικό αγωνιστή»!

Συγκρίνετε τώρα με τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο ο οποίος είναι ο μόνος παγκοσμίως που δεν υμνεί κάποια «κρατική ανωτερότητα» αλλά μίαν υπέρτατη, πανανθρώπινη αξία: Ύμνος εις την Ελευθερίαν!

Αυτά τα γεγονότα αρκούν για να καταδείξουν την πραγματική υπεροχή του Ελληνισμού την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως άξιοι κληρονόμοι. Όπως την διαφύλαξε ο άξιος κληρονόμος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον Βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα, που μετά από 2,000 χρόνια είπε στον βάρβαρο κατακτητή τα ίδια ακριβώς λόγια:

«Το την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστί ουτ΄ άλλου των κατοικούντων ενταύθα. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν μη φειδώμενοι της ζωής ημών». 

Ο χρόνος ως Κριτής πάντων, κατέδειξε την αθανασία των Παλαιολόγων και την αιώνια απαξίωση των εφιαλτών. Ας είναι αυτό το αλάνθαστο κριτήριο μας σήμερα και πάντα.