ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥΤΙΝ - ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ψυχροπολεμικό το κλίμα στη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν

Εμφανής ήταν η ψυχρότητα των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας με επίκεντρο τη κρίση της Συρίας, παρά τα διπλωματικά χαμόγελα και την όποια προσωπική συμπάθεια μπορεί να τρέφει ο ένας ηγέτης για τον άλλο. Όσο και να προσπάθησε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να «αμβλύνει» τις γωνίες, η εκκωφαντική σιωπή για το θέμα του Ρώσου προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν έλεγε πολλά.

Τόσο η Τουρκία όσο και η Ρωσία δεν πρόκειται να συναινέσουν σε μία πιθανή διάσπαση της Συρίας, δήλωσε μεταξύ άλλων ο Τούρκος πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ρώσο πρόεδρο Β. Πούτιν μετά το πέρας της συνάντησης που είχαν στη Μόσχα:

«Δεν έχουμε καμία διαφωνία αναφορικά με τη σταθερότητα στη Συρία και στη περιοχή. Σκεφτόμαστε το ίδιο σε αυτά τα θέματα. Σίγουρα απορρίπτουμε τη πιθανότητα διάσπασης της Συρίας», δήλωσε ο Ρ. Τ. Ερντογάν ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει πως στη Δαμασκό υπάρχει ένα καθεστώς το οποίο «σκοτώνει του ίδιους του τους ανθρώπους», ενώ συμπλήρωσε πως η Τουρκία υποστηρίζει «πως θα πρέπει να λάβει χώρα στη Συρία, αυτό ακριβώς που θέλουν οι πολίτες της», ενώ οι ξένες χώρες δεν έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη «μετά-Άσαντ περίοδο». Από τη πλευρά του ο Ρώσος πρόεδρος προτίμησε να μην αναφερθεί σχεδόν καθόλου στο θέμα της Συρίας ενώ είπε μόνο πως «καλωσορίζει την τουρκική υποστήριξη» στις αποφάσεις που έχουν υιοθετηθεί κατά τη διάρκεια των συνομιλιών της Γενεύης.

Αναφορικά με το άλλο «καυτό» ζήτημα της Άγκυρας, τώρα τελευταία, πάντα αναφορικά με το θέμα της Συρίας, την κατάρριψη του μαχητικού της, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν πολύ φειδωλός στις αναφορές του αναφορικά με την εικαζόμενη ρωσική «εμπλοκή», αφού διευκρίνισε πως η επαφή με τη Μόσχα μετά το περιστατικό ήταν ένα τηλεφώνημα μεταξύ του ιδίου και του Ρώσου προέδρου κατά το οποίο «αντηλλάγησαν πληροφορίες» αναφορικά με το συμβάν.

Πέραν όλων των παραπάνω οι δύο πλευρές κινήθηκαν στα γνωστά «πολιτικώς ορθά» θέματα της αναβαθμισμένης του συνεργασίας στον οικονομικό και ενεργειακό τομέα. Όμως η απουσία κοινής θέσης στο συριακό πρόβλημα ήταν εμφανής και δύσκολα μπορούσε να κρυφτεί, με την υποτιθέμενη συμφωνία για τη μη διάσπαση της χώρας αυτής. Είναι προφανές πως η τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία δεν θα ήθελαν μία διαλυμένη Συρία, η μεν πρώτη διότι θα έχανε ένα πρώτης τάξεως «προπύργιο» στην Ανατολική Μεσόγειο, η δε δεύτερη διότι κάτι τέτοιο θα αναζωπύρωνε το Κουρδικό ζήτημα.

Το πρόβλημα μεταξύ των δύο πλευρών έγινε εμφανές αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός με την κλασσική διπλωματική πρακτική που ακολουθεί η Άγκυρα, στη διατύπωση που επέλεξε ανέφερε αφενός ότι «κανείς δεν θα πρέπει να πει στους πολίτες της Συρίας τι θα πρέπει να αποφασίσουν» ενώ στην αμέσως επόμενη φράση του μίλησε για «τη μετα-Άσαντ εποχή». Δηλαδή, η Τουρκία, ενώ απορρίπτει την εμπλοκή του ξένου παράγοντα στο εσωτερικό της Συρίας, αμέσως μετά αποδεικνύει ότι ουσιαστικά εμπλέκεται άμεσα, αφού αναφέρεται στο τι θα συμβεί αφού καταρρεύσει ο Άσαντ. Να γελάει κανείς ή να κλαίει με όλα αυτά…

Σε κάθε περίπτωση ο Ρώσος πρόεδρος δεν σχολίασε – τι να πει κιόλας – ενώ υπογράμμισε με τον τρόπο του πως διαφωνεί με την Τουρκία, αφού δεν αφιέρωσε παρά μόνο μία γενικόλογη αναφορά για τον ρόλο της Άγκυρας στη κρίση. Χαρακτηριστικό δε του γεγονότος πως οι δύο πλευρές δεν έχουν να πουν πολλά για το θέμα είναι και η διευκρίνιση πως η διμερής συνομιλία για ένα θέμα όπως η πτώση του τουρκικού μαχητικού δεν ξεπέρασε το ένα τηλεφώνημα…

Είναι προφανές πως η αποστολή του Τούρκου πρωθυπουργού στη Μόσχα, υπήρξε ανησυχητικά αποτυχημένη, αφού ο σκοπό του δεν ήταν να μιλήσει για τις διμερείς οικονομικές σχέσεις, αλλά για το θέμα της Συρίας και την επικίνδυνη αντιπαράθεση στην οποία φέρνει τις δύο πλευρές. Ενώ οι στόλοι της Δύσης, και της Ρωσίας «συνωστίζονται» στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία βλέπει σιγά-σιγά τον εαυτό της να μεταβάλλεται στο πεδίο ανταγωνισμού Ανατολής-Δύσης, σε επίπεδο όπου τα γεγονότα της Γεωργίας πριν τέσσερα χρόνια, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου και η δεινή θέση στην οποία έφεραν την Άγκυρα (όχι ότι δεν είχε εμπλακεί και η ίδια) να μοιάζουν με σχολική εκδρομή. Και να σκεφτεί κανείς ότι όπου να’ ναι ξεκινά η Ολυμπιάδα του Λονδίνου…

«Ας πρόσεχε» η Άγκυρα προτού αποφασίσει να παίξει σε μία ζαριά την μοίρα της, αφού τα γεγονότα φαίνονται αυτή τη στιγμή να οδηγούνται σε ένα σίγουρο αδιέξοδο με την ίδια να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης.