ΤΟ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΟ ΣΧΕΔΙΟ...

Η “Αόρατος Χειρ”

«Δεν βγαίνει το σχέδιο…», «Υπάρχει σχέδιο ;», «Σχέδιο Β» κλπ… Λες και θα μπορούσε να υπάρξει σχέδιο διασώσεως μιας χώρας χωρίς πρωτογενή τομέα, μιας χώρας που εκτός από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χάλυβα, αυτοκίνητα, όπλα, είδη πολυτελείας εισάγει και γάλα, αλεύρι, πατάτες, ντομάτες και …λεμόνια !

Σχέδιο σωτηρίας ενός Έθνους του οποίου η πολιτική ζωή σταμάτησε το 404 π.Χ., ενός Έθνους που ηττήθηκε από Δύση και Ανατολή και με εξαίρεση την Αυτοκρατορία της Νίκαιας δεν κατάφερε ποτέ να επανακτήσει το κέντρο Ισχύος του, ενός Έθνους απόντος από τον διεθνή καταμερισμό παραγωγής και εργασίας σε όλους τους τομείς εδώ και αιώνες. Ενός Έθνους που βαυκαλίζεται πως όλοι του χρωστούν γιατί έτυχε σ’ αυτήν τη γη να ζήσουν ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, που τους αντάλλαξε πρόθυμα με Εβραϊκές και ανατολίτικες δοξασίες και έκτοτε τρέφεται με το ιδεολόγημα του «Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού»…

Ενός Έθνους που ασχημονεί στην γλώσσα του – που σώθηκε γιατί υπήρξε lingua franca για αιώνες – , στην γη του, στα νερά του, στην ίδια του την Ιστορία που αγνοεί η ανακαλύπτει μέσα από ξένους. Ενός Έθνους που αισθάνεται ήδη ενεργειακό Eldorado, όταν αδυνατεί να διασφαλίσει πολιτικά και στρατιωτικά την  κυριότητα των κοιτασμάτων του και δεν διαθέτει τεχνογνωσία εκμεταλλεύσεως  τους…

Ενός Έθνους  που εγκατέλειψε χωράφια, εργοστάσια και ναυπηγεία, όταν το έπεισαν ότι «η οικοδομή είναι η ατμομηχανή της οικονομίας» και ότι η «βαριά βιομηχανία της χώρας είναι ο τουρισμός»… Ότι ο παρασιτισμός της εργολαβίας και της αντιπαροχής, η κουτοπόνηρη δουλοπρέπεια του  τουρισμού, τα μουσάτα γκαρσόνια και το συρτάκι, το βλαχομπαρόκ  λαιφστάιλ και η συλλογή κοινωνικά άχρηστων ντοκτορά θα πέρναγαν την χώρα στον «αιώνα της πληροφορίας και της άυλης ανάπτυξης».

Ένα Έθνος που δεν έχει πια μηχανουργούς και ελασματουργούς, παραγωγικούς αγρότες και μορφωμένους δασκάλους, αλλά παράγει μαζικά ημιεγγράμματους μηχανικούς, ιατρούς, τεχνολόγους τροφίμων, βιβλιοθηκονόμους  και ότι άλλο μηχανεύθηκε το πελατειακό σύστημα της σποράς Πανεπιστημίων και ΤΕΙ στην επαρχία…

Ποιοί λοιπόν να έχουν σχέδιο ; Οι Ευρωπαίοι ;

Μια Ευρώπη πιεζόμενη από τον διεθνή αγώνα ανακατανομής και τις στοιχειακές δυνάμεις της δημογραφίας στην περιφέρεια της, το λιγότερο που επιθυμεί είναι φλεγόμενες Τράπεζες και λεηλατημένα σουπερμάρκετ έξω από την πόρτα της. Εν μέρει γιατί έχει αρκετές τέτοιες πυριτιδαποθήκες στις μητροπόλεις της. Γι’ αυτό το μόνο που κάνει είναι να συντηρεί με τις απαραίτητες δόσεις τον ημιθανή «εταίρο» της και βεβαίως να προσπαθεί να διασφαλίσει ό,τι μπορεί από τα δανεικά και ό,τι αρπάξει από τα … «πλαίσια στήριξης» που έγιναν dolce vita  της τοπικής λούμπεν «ηγέτιδος τάξεως».

Οι Αμερικανοί ;

Το μόνο που τους νοιάζει είναι η πρόσβαση στις «ευκολίες», στην Σούδα, στο Άκτιο και αλλού, να μην αγοράσει κανένας Ρώσσος λιμάνια και διυλιστήρια και επίσης να μην παράγεται και εξάγεται εδώ «τρομοκρατία», που στο απλοϊκό μυαλό τους σημαίνει από «Πυρήνες της Φωτιάς» έως … απεργίες και διαδηλώσεις.

Οι Ρώσσοι ;

Από τα Ορλωφικά έως τον Αττίλα του 74, περνώντας από την ανταρσία του ΚΚΕ το 47 -49 απέδειξαν ότι δεν «παίζουν» σκληρά στον Ελλαδο – Κυπριακό χώρο. Είτε κατά Μαcκinder είτε κατά Mahan η Ελλάδα ανήκει στο «μεταίχμιο», στην περιφέρεια του Heartland και η Ευρασιατική Ρωσσία, με τα εξωφρενικά ενεργειακά αποθέματα, με το 50 % του πλούτου του πλανήτη στην Σιβηρία είχε και έχει άλλες προτεραιότητες, είτε με τσαρικό, είτε με κομμουνιστικό είτε με νεο-συντηρητικό, πρώην κλεπτοκρατικό πρόσημο.

Ποιοί άλλοι ; Το ντόπιο «πολιτικό σύστημα» ;

Σάρξ εκτ ης σαρκός του πλαδαρού, φθίνοντος, γερασμένου Έθνους, άλλοτε σοβαροφανείς, άλλοτε φωνακλάδες, μονίμως σε σύσκεψη (ως μη δυνάμενοι να σκεφθούν), και πάντα απαράσκευοι και Επιμηθείς, οι «πολιτικοί ταγοί» είναι ανίκανοι να εκπονήσουν η ακόμη και να εκτελέσουν σχέδιο άλλων.

Έφτιαξαν ένα ομοίωμα Κράτους που δεν μπόρεσε να επιτελέσει ούτε το στοιχειώδες Κρατικό καθήκον : Να προσφέρει Ασφάλεια, εξωτερική και εσωτερική στο Έθνος, να αποτρέψει  τις αλλεπάλληλες και μηδέποτε ανασχεθείσες συρρικνώσεις του και την εκ των ένδον φθορά του από το διεθνές κύμα ανομίας.

Αδιέξοδο ; Μάλλον. Εκτός εάν… Η «Αόρατος Χειρ» ! Η Δύναμη της «ετερογονίας των σκοπών» (το εκστόμισε και αυτό ο κενο-λεξιλάγνος Βενιζέλος, για άσχετο ως συνήθως θέμα…) που διαπλέκει τις  ανορθολογικές ενέργειες των πολλών και ενίοτε παράγει ορθολογικό αποτέλεσμα.

Η «Δύναμη» που από τις χαοτικές, σπασμωδικές, ακατανόητες ενέργειες ξένων και δικών μας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανασυγκρότηση καταβάλλοντας  το απαραίτητο τίμημα στην Αρχή διατηρήσεως της Ενέργειας : Την θυσία, βλέπε καταστροφή μιας τουλάχιστον ανερμάτιστης, πεπλανημένης και χαζοχαρούμενης γενιάς.

Μια εκδήλωση της «Δυνάμεως» θα ήταν π.χ. η ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέως με την επιστροφή κακήν – κακώς των κατ’ όνομα αστών του 70 και του 80 στα χωριά τους, με αποτέλεσμα την αποκατάσταση της ικανότητος της χώρας να θρέψει τον πληθυσμό της σε είκοσι χρόνια από τώρα…

Τουλάχιστον ένας σύμβουλος του Πρωθυπουργού έχει την κουλτούρα και την παιδεία να αντιληφθεί τα παραπάνω… Πιθανόν να υπάρχει ένα τέτοιο «κρυφό», ανομολόγητο σχέδιο… Αρκεί να υπάρχει και η «λεπταισθησία της κρίσεως» ώστε να διατηρηθεί η ακεραιότης (η γεωγραφική) της χώρας και ότι γίνει – εάν γίνει – να προλάβει την επόμενη συρρίκνωση…

Μήπως τελικώς υπάρχει σχέδιο ; Ένα ανομολόγητο, ανύπαρκτο στο χαρτί σχέδιο ;

Parisfal