11 ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...

Ο Μπιλ Γκέητς και η φιλοσοφική λίθος

Υπάρχει ένας ζάπλουτος άνθρωπος στην γειτονιά μου. Αν τον συναντήσετε στον δρόμο, δεν θα γυρίσετε να τον κοιτάξετε δεύτερη φορά. Είναι ένας καθημερινός άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Κάθε μέρα βγαίνει στην πλατεία και πίνει τον καφέ του. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων όταν κυκλοφορεί στο κέντρο. Γνωστός και αγαπητός στον κύκλο του και στην γειτονιά του. Δεν οδηγεί Μερσεντές ούτε Πόρσε Καγιέν, δεν φορά επώνυμα ρούχα και παπούτσια, δεν περνά τον χειμώνα του στο Σαμονί ούτε τα καλοκαίρια του στην Μύκονο ή στο Πουκέ. Ο καφετζής της πλατείας ξέρει πως πίνει τον καφέ του, ο περιπτεράς την μάρκα των τσιγάρων του και ο κουρέας παρακάτω, τον τρόπο που κουρεύει τα μαλλιά του. Ο άνθρωπος αυτός έχει εκατομμύρια. Δεν τον «έχουν» τα εκατομμύρια. Η εργασία του είναι παραγωγική, δίνει δουλειά σε άλλους 300 νοματαίους άμεσα και πολύ περισσότερους έμμεσα. Είναι χρήσιμος για την κοινωνία, για την χώρα, για τον κόσμο ολάκερο. Είναι πολύτιμος για όλους αυτούς και το ξέρει. Η χαρά που παίρνει, όταν αχάραγα μπαίνει στο εργοστάσιο και χαιρετά τους εργάτες και αυτοί τον αντιχαιρετούν, είναι γι αυτόν αναντικατάστατη.

Στον στρατό είχα έναν σπουδαίο διοικητή. Τότε δεν το είχα καταλάβει, όμως τώρα που το σκέφτομαι το αντιλαμβάνομαι εκ των υστέρων. Τα μεσημέρια έτρωγε πάντα στη λέσχη των σμηνιτών. Έτρωγε το φαί των φαντάρων. Δεν παρίστανε ότι έτρωγε μαζί μας. Έτρωγε κανονικά και με όρεξη. Καμιά φορά ζητούσε και περίσσευμα! Μονάχα μια μέρα της εβδομάδας έκανε εξαίρεση. Κάθε Τετάρτη πήγαινε και έτρωγε με την οικογένειά του. Η μονάδα ήταν μεγάλη και το σπίτι του διοικητή βρισκόταν μέσα στον περίβολο του στρατοπέδου. Ένα μεσημέρι που έτρωγε μαζί μας στη λέσχη των σμηνιτών, πήρα το θάρρος και τον ερώτησα γιατί τις Τετάρτες έτρωγε σπίτι του. «Κάθε Τετάρτη έχουμε ρεβίθια που μ’ αρέσουν» ήταν η απάντησή του. Κρυφογελούσε κάτω από τα μουστάκια του. Ο άνθρωπος αυτός πετούσε με φάντομ – F4. Διοικούσε πάνω από 1800 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και καμιά 700ρια σμηνίτες. Αργότερα, έγινε αρχηγός ΑΤΑ και αν είχε το ανάλογο «μέσον» θα γινόταν και αρχηγός ΓΕΑ. Δεν το είχε όμως και είμαι σίγουρος πως δεν έδινε δεκάρα γι αυτό. Μισούσε τα «μέσα» και η χειρότερή του ήταν όταν του τηλεφωνούσαν υπουργοί και υφυπουργοί τους οποίους συχνά διαολόστελνε. Δεν ήταν πλούσιος αλλά ήταν ελεύθερος και ευχαριστημένος με τον εαυτό του.

Ο Μπιλ Γκέητς έχει δισεκατομμύρια. Είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη. Ζει σε ένα σπίτι – φρούριο 6.100 μ2 κάπου στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον κοντά στο Σηάτλ, που κοστίζει 150 εκατομμύρια δολάρια. Έχει πισίνα 18 μέτρων με ηχητικό σύστημα και κάτω από το νερό, γυμναστήριο 230 μ2, τραπεζαρία 100 μ2 που φιλοξενεί 25 καλεσμένους. Οι καλεσμένοι του φορούν στο πέτο ηλεκτρονικές καρφίτσες, που με την είσοδό τους σε ένα δωμάτιο δίνουν εντολή ώστε να ρυθμίζεται η θερμοκρασία, ο φωτισμός και η μουσική σύμφωνα με τα γούστα τους, που είναι αποθηκευμένα εκ των προτέρων στο κεντρικό σύστημα ελέγχου του σπιτιού. Ο Μπιλ Γκέητς είναι ο ιδιοκτήτης της Microsoft, της μεγαλύτερης εταιρείας λογισμικού (και όχι μόνο) του πλανήτη και ο εφευρέτης των windows. Μέχρι τώρα, ότι πιάνει με τα χεράκια του μετατρέπεται σε χρυσάφι. Ο άνθρωπος αυτός, εκτός από τα windows έδωσε στην ανθρωπότητα και ένα κείμενο με  11 κανόνες που απευθύνεται σε φοιτητές Πανεπιστημίου, κάτι σαν παρακαταθήκη προς τις μελλοντικές γενεές ή αλλιώς μια φιλοσοφική λίθο για την επιτυχία:

Κανόνας 1:
Η ζωή δεν είναι δίκαιη – πάρτε το χαμπάρι!

Κανόνας 2 :
Ο κόσμος δε θα σας λυπηθεί ούτε νοιάζεται αν έχετε ή όχι αρκετή αυτοεκτίμηση. O κόσμος περιμένει να πετύχετε κάτι ΠΡΙΝ να αισθανθείτε καλά για τον εαυτό σας.

Κανόνας 3 :
ΔΕΝ πρόκειται να βγάζετε 80.000 δολάρια το χρόνο με το που θα βγείτε από το Πανεπιστήμιο. Δεν πρόκειται να γίνετε Αντιπρόεδρος της Εταιρείας ούτε να αποκτήσετε αυτοκίνητο με τηλέφωνο, αν δεν τα ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ και τα δύο.

Κανόνας 4 :
Αν νομίζετε ότι ο καθηγητής σας είναι σκληρός, περιμένετε μέχρι να αποκτήσετε αφεντικό.

Κανόνας 5 :
Δε θίγεται η αξιοπρέπειά σας αν χρειαστεί να δουλέψετε με τα χέρια σας. Οι παππούδες σας είχαν άλλη λέξη για τη δουλειά στο εργοστάσιο: την αποκαλούσαν «ευκαιρία».

Κανόνας 6:
Αν τα θαλασσώσετε, μην γκρινιάζετε για τα λάθη σας, αλλά μάθετε από αυτά.

Κανόνας 7:
Πριν γεννηθείτε οι γονείς σας δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο σας φαίνονται τώρα. Αυτό το έπαθαν από το να πληρώνουν τους λογαριασμούς σας, να καθαρίζουν τα ρούχα σας και να σας ακούνε να λέτε πόσο έξυπνοι και σπουδαίοι είστε. Πριν τρέξετε λοιπόν να σώσετε το δάσος του Αμαζονίου από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σας, καθαρίστε πρώτα την ντουλάπα του δωματίου σας.

Κανόνας 8:
Στο σχολείο οι νικητές δε διαφέρουν από τους ηττημένους, ΟΧΙ όμως και στη ζωή. Σε κάποια σχολεία δεν αποτυγχάνει κανείς – μπορείτε να προσπαθήσετε ξανά και ξανά μέχρι να γράψετε τη σωστή απάντηση. Αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την πραγματική ζωή.

Κανόνας 9:
H αληθινή ζωή δε χωρίζεται σε τρίμηνα. Τα καλοκαίρια δεν κάθεστε και πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν να σας βοηθήσουν να ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ. Αυτό θα πρέπει να το κάνετε τις ελεύθερες ώρες σας.

Κανόνας 10:
H τηλεόραση ΔΕΝ είναι η αληθινή ζωή. Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι σηκώνονται από τις καφετέριες και πάνε στις δουλειές τους.

Κανόνας 11:
Να είστε καλοί με τους… φύτουλες. Το πιθανότερο είναι να καταλήξετε να δουλεύετε για αυτούς… 

Είμαι βέβαιος διαβάζοντας αυτήν την λίστα με τους κανόνες πως:

1. Ο Μπιλ Γκέητς ήταν μάλλον «φύτουλας» στο σχολείο (δεν γράφω Πανεπιστήμιο επειδή ως γνωστόν, δεν διαθέτει πανεπιστημιακό πτυχίο).
2. Όταν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, πιο πολύ θα μείνει γνωστός για αυτούς τους κανόνες που άφησε παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές, παρά για τα windows, τα δισεκατομμύρια ή το τεράστιο σπίτι του στην Πολιτεία Ουάσιγκτον,  κοντά στο Σηάτλ.

Στην χώρα μας τα τελευταία σαράντα χρόνια, βγάλαμε δύο καινούριες γενιές Ελλήνων που φοβάμαι πως δεν μοιάζουν καθόλου με κάποιον από τους τρεις ανθρώπους που αναφέρω παραπάνω. Δυο γενιές επιστημόνων, εργαζομένων, φοιτητών και μελλοντικών και σημερινών ηγετών,  που δεν τηρούν κανέναν από τους 11 κανόνες του Μπιλ Γκέητς και κυρίως τον ενδέκατο. Δυστυχώς, στην κοινωνία που καταφέραμε να οικοδομήσουμε οι «φύτουλες» είναι  ανύπαρκτοι! Κυνηγήθηκαν αγρίως από κάθε έκφανση της σχολικής και της ακαδημαϊκής ζωής, μέχρι που έγιναν είδος υπό εξαφάνιση. Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους «φύτουλες»; Ποιοι θα είναι τα μελλοντικά αφεντικά στις δουλειές που πρέπει να δημιουργήσουμε; Εμείς οι μαθητευόμενοι μάγοι και  καταφερτζήδες παντογνώστες άνευ γνώσης, τα κάναμε ρόιδο. Οι παπαγάλοι και οι πίθηκοι που μας ακολούθησαν, ξέρουν μονάχα να αντιγράφουν χοντροκομμένα και να λένε μονότονα το ίδιο ποίημα νυχθημερόν. Από πού θα ξεπηδήσουν οι σεμνοί, ολιγαρκείς, εργατικοί, άξιοι και με πολλές γνώσεις «φύτουλες» (η φιλοσοφική λίθος του Μπιλ Γκέητς), που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία και ως χώρα; 

Akenaton