ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ... 

Στην εποχή Σαμαρά

«Ήταν μια πρώτη μεγάλη νίκη». Αυτή η φράση κυριάρχησε στο πρωθυπουργικό γραφείο, μόλις άκουσαν την είδηση ότι υποχωρούν οι απεργοί του Μετρό. Ο Αντώνης Σαμαράς, για πρώτη φορά, έριξε μια τόσο δύσκολη πολιτικά ζαριά, αλλά του βγήκε, όπως φάνηκε. Η αγωνία του ήταν μεγάλη.

Όσοι τον ξέρουν, είπαν ότι δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου το βράδυ της Πέμπτης, περιμένοντας να ξημερώσει και να επέμβουν τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια. Ο φόβος για αιματηρά επεισόδια τον τρόμαζε.

Η πορεία των γεγονότων, τον δικαίωσε, σε σημείο που σχεδόν όλες οι κυριακάτικες εφημερίδες, κεντρώες, δεξιές και άλλες, να αναδεικνύουν, η καθεμιά από τη σκοπιά της, την πυγμή Σαμαρά. Τις τελευταίες ημέρες πολλοί στο πολιτικό σύστημα αντιλήφθηκαν ότι «Ο Σαμαράς άλλαξε» και «δεν παίζει».

Πράγματι τον τελευταίο καιρό ο Πρωθυπουργός αποδεικνύει ποικιλοτρόπως ότι έχει σε μεγάλα αποθέματα την ιδιότητα την οποία ορισμένοι θεωρούσαν ότι ουδόλως διαθέτει: αποφασιστικότητα!

Μερικοί, άρχισαν να μιλάνε για τη στάση του Βενιζέλου και του Κουβέλη, για το εάν τον βοήθησαν ή όχι. Ο Σαμαράς, φαίνεται ότι έχει ενστερνιστεί, τουλάχιστον σε μερικές κρίσιμες στιγμές, αυτό που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός». «Τώρα αντιμετωπίζει τους πάντες με την απαιτούμενη φυσική απόσταση» αναφέρει στενός συνεργάτης του επισημαίνοντας ότι «τον γοητεύει πλέον η δουλειά που κάνει».

Η «γοητεία της εξουσίας» είναι κάτι καινούργιο για έναν άνθρωπο σαν τον Σαμαρά. Όλοι γνωρίζουν ότι για μια μεγάλη περίοδο έδειχνε με έντονο τρόπο ότι στη δική του θεώρηση των πραγμάτων η «πρωθυπουργία δεν είναι το παν».

Εννοεί προφανώς ότι η πρωθυπουργία δεν είναι αυτοσκοπός. Και αυτό ήταν το πιο ισχυρό όπλο του ως την­ πανθομολογούμενη πλέον ­επικράτησή του ως η βασική σταθερά του συστήματος, ενώ ξαφνικά τον ανακαλύπτουν και γοητεύονται από τον τρόπο που ασκεί την  εξουσία και οι άλλοτε επικριτές του.

Το «ιμπέριουμ Σαμαρά» τώρα αναδεικνύεται καθαρά και όλοι διακρίνουν μια «εσωτερική δύναμη στα όρια της πυγμής». Απέναντί του όλοι είναι ίσοι και προπαντός κρίνονται με το ίδιο μέτρο: το έργο τους! «Δεν υπάρχουν υπουργοί με καλές ή κακές σχέσεις μαζί του ,αλλά υπουργοί με έργο και άλλοι που καθυστερούν». Όπως υπάρχουν και σε κάθε υπουργείο υποθέσεις που προχωρούν και άλλες που παρουσιάζουν υστέρηση.

Μερικές φορές ο ίδιος τις γνωρίζει καλύτερα από τους υπουργούς.

Εκτός από το έργο των υπουργών παρακολουθεί πολύ στενά και τις σχέσεις μεταξύ τους. Τον τελευταίο καιρό επισημαίνει με όλο και πιο αυστηρό τρόπο ότι δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί ­ συγκρούσεις ή αντιδικίες μεταξύ τους.

Τα μηνύματα φθάνουν σε ολόκληρο το κυβερνητικό σχήμα και οι γνωρίζοντες λένε ότι «στο εξής πολύ δύσκολα υπουργός θα επικρίνει υπουργό». Σε κάποιες περιπτώσεις ο κ. Σαμαράς φέρεται να είπε σε υπουργούς: «να προσέχετε τους συνεργάτες σας».

Όλα αυτά γίνονται πλέον με ύφος που θυμίζει «περισσότερο ηγέτη και λιγότερο έναν ευγενικό συνομιλητή, όπως έδειχνε στην αρχή» λέει κυβερνητικό στέλεχος που συνομίλησε πρόσφατα μαζί του.

Στην τρέχουσα συνεργασία του με τους υπουργούς ο Σαμαράς είναι σχεδόν μονότονος. Όλοι οι πολιτικοί συλλογισμοί του κινούνται σε δυο τεμνόμενους άξονες. Ο ένας είναι η επιθυμία του να επέλθει ηρεμία στην κοινωνία. Ο άλλος είναι η σύγκλιση και η βελτίωση της θέσης της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εκ παραλλήλου τον διακρίνει η έμμονη στην αντιμετώπιση των μικρών και καθημερινών προβλημάτων. Πολλά καταγράφονται στα πολλά χαρτάκια που είναι στο γραφείο του, αλλά και στο ipad που το έχει πάντα μπροστά του όταν τηλεφωνεί ή στέλνει σημειώματα.

Μερικές φορές οι υπουργοί έχουν ξεχάσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν. Ο ίδιος τις θυμάται. «Με είχε ρωτήσει πότε θα τελειώσει ένα έργο» λέει υπουργός.  “Του απάντησα τυχαία μια ημερομηνία και μου τηλεφώνησε μετά από καιρό, την περίοδο που του είπα, για να με ρωτήσει που βρισκόμαστε”.

Μπορεί να ρωτήσει με το ίδιο ενδιαφέρον για ένα κρίσιμο νομοσχέδιο και για μια απόφαση ρουτίνας. «Είναι υπουργός των υπουργών του» έλεγε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. Αποτέλεσμα; «Υπουργοί αγωνιούν μήπως χτυπήσει το τηλέφωνο και δεν έχουν έτοιμη απάντηση». Δεν ήταν από την αρχή έτσι.

Όλοι και όλα κρίνονται, όπως γράψαμε προ ημερών στο κείμενο για τους υπουργούς υπό προθεσμία. Πολλοί αισθάνονται πλέον ανασφάλεια και όταν βρεθούν με κάποιον στενό συνεργάτη του ρωτούν: «Είπε τίποτε για μένα;».

Σε κάθε περίπτωση ο Σαμαράς, διατηρεί το χαμόγελό του αλλά κρατά σε κάποια απόσταση τον συνομιλητή του. Με όλους πλέον έχει μια σχέση «ιεραρχίας», αν και είναι οικείος με όσους θέλει: είναι ο Πρωθυπουργός και βρισκόμαστε στην «εποχή Σαμαρά».

Μάρκος Αυρήλιος